ร้อยสามสิบเจ็ด

ห้องอาหารเช้าในเช้าวันนั้นเงียบสงัดผิดปกติ ตัดกับเสียงพูดคุยจอแจและเสียงช้อนส้อมเงินกระทบจานกระเบื้องเนื้อดีที่เคยได้ยินเป็นประจำ ฉันนั่งอยู่ปลายสุดของโต๊ะ ทาแยมมาร์มาเลดลงบนขนมปังปิ้งอย่างเงียบๆ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะกินมันจริงๆ พักหลังมารสชาติอาหารจืดชืดเหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่าง ความอยากอาหารของฉันห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ